Ακόμη ένα «τσικ» ακούστηκε μέσα απ’ την παλάμη μου
και μια καινούρια φωτιά γεννήθηκε! Μια φωτιά που δε θύμιζε σε τίποτα την προηγούμενη.      Εκείνη, θυμάμαι πως
ξεχύθηκε με θυμό πάνω στον ξεραμένο βίκο, για να τον
κατασπαράξει! Φρούμαξε κι έβγαλε ένα σύννεφο καπνού.
Σηκώθηκε ψηλά! Μου εναντιώθηκε! Και το χειρότερο… Η
δεύτερη φωτιά, δε μου χαμογελούσε καθόλου! Το φοβό-
μουν αυτό, ρε γαμώτο… Γι’ αυτό τη λέω διάολο.
Αυτό λέγεται ανταρσία! Με πρόδωσε! Αποστάτησε! Κι ας
τη δημιούργησα απ’ το μηδέν… Έδειχνε ικανοποιημένη
που τη δημιούργησα, ευχαριστήθηκε με την τροφή που της
έδωσα, όμως δεν ήθελε να την ελέγχω. Προτίμησε να εί-
ναι αυτόνομη, να μη δίνει λογαριασμό σε κανένα! Μωρέ,
καλά το λέω εγώ… Η φωτιά είναι διάολος, γι’ αυτό κατοικεί στην κόλαση!